مشاوره ی تخصصی

کلاس‌های کارگاه رو مرتب شرکت می‌کنم، البته بعضی‌هاشون جزو علاقه‌مندی‌های من نیستند. مهم‌ترین چیزی که تو این کارگاه‌ها یاد گرفتم صبوری کردن بود. من یاد گرفتم که قدردان زحمات اطرافیانم باشم و رفتار خوبی داشته باشم. چیزی که مدت زیادی بود در من مُرده بود. کادر درمان کمک خیلی زیادی بهم کردند. از همه‌شون ممنونم، مخصوصا روانشناس‌ها و مددکارها.

وقتی اومدم اینجا مهارت خاصی بلد نبودم، اما الان خیاطی یاد گرفتم و تو فکرمه  18سالم که شد اگر خدا بخواد یه کارگاه یا برند لباس برای خودم بزنم و بقیه رو مشغول به کار کنم. مربیم تمام فوتوفن کار رو یادم داده و میدونم که از پسش بر میام. وقتی مشغول خیاطیام فکرم آروم میشه و غرق کارم میشم. حس میکنم خیاطی با روحیه‌ام خیلی سازگاره.

دو ماه قبل که اومدم اینجا، خیلی افسرده بودم. حتی نمیدونستم چرا اینجام. وقتی دیدم دوستِ چندساله‌ام هم اینجاست حالم بهتر شد. دوستم برای من توضیح داد که اینجا چقدر جای خوبیه و من اینجا هستم تا بتونم پرخاشگری هام رو کنترل کنم. بعد از ویزیت اولیه، دکتر اجازه داد در کارگاه شرکت کنم و همه چیز شروع کرد به بهتر شدن.